Heilt sidan mor mi ein haustkveld på 60 tallet bad meg om å ta sauen vår med ut til Sørens Anders'en for den laut til ver, har eg forstått att Anders'en hadde greie på mykje. Eg ankom med sauen, og Anders'en slapp den inn til veren.. Før eg visste ordet av det forkynte Anders'en, " han va kvikk i dag farr ". Jaja, tenkte eg, er det alt så skal til så skjønar eg ikkje kvifor dei voksne heima har snakka så lite om slikt. Men Andersen fekk rett. Jobben var gjort, og lamb blei da.

Kalle stod til rors midt ute i Atlanteren då kapteinen kom på brua og ville veta kva kurs han styrte.  San Francisco, kaptein var det kontante svaret.

Ein laurdag ettermiddag kom Anders'en innom på Sjøhuset der Jan Koløy dreiv bensintasjon i Sæbøvik.  Som vanleg skulle han henta proviant for helga. Han fann seg to ølflasker og sette dei på disken for å betala. Men klokka hadde passert fem, og Kirsten beklaga at nå kunne han ikkje få øl, ho hadde ikkje lov å selja øl etter kl fem. Andersen treiv flaskene, stakk ei i kvar lomme og gjekk. I døra snudde han seg og utbraut med alvor i stemma,  «snakkast på mandag»

Ein skikkeleg ruskaværs dag med storm og regn, stakk Anders'en hovudet inn i døra på Toftes bakeri og hadde følgjande melding til dei på butikken. «Eg ville berre sei at da dogga i graset farr»